“บุ้งกี๋” เสียงทุ้มกล่าวเรียกเจ้าของใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบ ทำเอาเพื่อนคนสวยขนลุกไปทั่วทั้งตัว
ชัชวาลกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ ก่อนจะกลาวประโยคต่อมาที่ไม่ได้มีเจตนาเป็นประโยคคำถาม “เอากันปะ”
“เดี๋--” ริมฝีปากบางยังอ้าออกไม่เต็มที่กลับถูกช่วงชิงด้วยการป้อนจูบลงมาอย่างหนักหน่วง ชัชวาลไม่ได้ตั้งใจรอฟังคำตอบอยู่แล้ว คนตัวใหญ่ไล่ต้อนและประคองใบหน้าเล็กไม่ให้หลบหนีสัมผัสที่เขากำลังมอบให้
มือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่พึ่งจะส่งให้เพื่อนตัวเล็กสวมใส่ได้ยังไม่ถึงสิบนาที แกะมันออกทีละเม็ดโดยไม่ต้องมองว่าครบหรือยัง แหวกสาบเสื้อให้เผยผิวกายขาวที่เปล่งกระกายแม้มองในความมืด สันจมูกโด่งกดลงไปยังซอกคอขาว ขบเม้มริมฝีปากกับผิวนิ่มอย่างแผ่วเบาและไล่ลงไปยังจุดที่จี้รูปหัวใจซ่อนอยู่
ความปวดหนึบบริเวณช่วงกลางลำตัวที่กำลังขยายทำเอาชายหนุ่มรู้สึกขัดใจ เขาเริ่มสาละวนอยู่ที่กระดุมกางเกงของตัวเอง แต่เสียงของเพื่อนตัวเล็กกลับเอ่ยขึ้นมาให้อย่างติดขัดเพื่อให้ชัชวาลได้สนใจ
“อื้อ.. ช..ชัช เดี๋ยวรถเลอะนะ” มือสวยวางบนมือใหญ่ไว้ เธอรู้ดีว่าชัชวาลมีความต้องการอย่างเต็มที่แล้ว และเธอเองก็ไม่ต่างกัน ในเมื่อสถานที่มันค่อนข้างแคบและไม่เป็นใจแบบนี้ ถึงบุ้งกี๋จะรู้อยู่แก่ใจว่าหากจะทำจริง ๆ มันก็ทำได้ แต่เธอก็เลือกที่จะบ่ายเบี่ยง
“แล้วถ้าที่ห้องล่ะ” ชัชวาลเว้นวรรคให้บุ้งกี๋ได้ลุ้นตาม “กู..ทำได้ปะ”
ไม่มีเสียงพูดของใครกล่าวขึ้นมาหลังจากนั้น ชัชวาลจะถือว่าเป็นคำตอบที่แทนคำอนุญาตจากเพื่อนคนสวย เขากลับไปนั่งพิงพนักของตัวเอง ขยับเกียร์ให้รถเคลื่อนตัวออกจากจุดจอดมุ่งตรงไปยังหอพักที่ทั้งคู่แชร์ร่วมกัน
ยามที่ร่างทั้งสองเคลื่อนตัวเข้าสู่ภายในห้องพัก คนตัวโตก็อุ้มคนตัวเล็กกว่าลอยหวือขึ้นมาจากพื้นแล้วพาเข้าห้องของตัวเองทางด้านซ้าย ร่างใหญ่วางเพื่อนสนิทลงบนผืนเตียงกว้าง บรรจงป้อนริมฝีปากของตัวเองให้เพื่อนสนิทวนลูปอย่างไม่รู้จบ
เสื้อลูกไม้สีดำถูกถกร่นขึ้นเผยให้เห็นผิวกายขาวที่ซ่อนไว้ ชัชวาลนิ่วหน้าเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวไม่ได้สวมใส่เสื้อใน บริเวณหน้าอกคู่สวยนั้นมีเพียงสติ๊กเกอร์วงกลมปกปิดยอดปทุมถันไว้เป็นปราการด้านเดียว ทางด้านของบุ้งกี๋เมื่อเห็นว่าร่างกายของเธอกำลังโดนจ้องมองด้วยสายตาคมก็ยกแขนขึ้นมาไขว้ปกปิดไว้ด้วยความเขินอาย
ชัชวาลเห็นดังนั้นจึงจับแขนทั้งสองให้เปิดทางให้ตัวเขาได้เคลื่อนกายโน้มตัวลงไปใกล้ มือสากลูบไปตามส่วนเว้าโค้งของร่างกายจนคนโดนสัมผัสขยับกายหนี ชัชวาลกดริมฝีปากลงไปยังลำคอขาวหอมกรุ่นเพื่อซ้ำรอยเดิมที่ทำไว้ตั้งแต่บนรถให้ชัดเจนยิ่งขึ้น แล้วลากริมฝีปากลงไปจนถึงช่วงอก
เขากัดไปที่สติ๊กเกอร์สีเนื้อบนหน้าอกของเพื่อนตัวเล็กพอให้มันเผยอเปิดขึ้นมาจะได้เอามันออกได้อย่างง่ายดาย เมื่อไม่มีด่านปราการปกปิดบนร่างกายแล้ว ริมฝีปากหยักก็อ้าออกพอให้ลิ้นหนาได้ออกมาเชยชิมเม็ดเล็กและฐานสีน้ำตาลอ่อนบนหน้าอกได้อย่างง่ายดาย จนคนโดนกระทำดิ้นบิดเร่าผสมผสานกับเสียงครางที่ออกมาดังลั่นโดยไม่รู้ตัว
ชัชวาลไม่หยุดเพียงเท่านี้ เขายังทำแบบเดิมให้กับอีกข้างเพื่อให้เท่าเทียม ก่อนที่ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองโยนมันทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี แล้วจัดการกับกระดุมกางเกงยีนส์ขาสั้นสีซีดเหนือถุงน่องตาข่ายให้พ้นทางเหมือนเสื้อของเขา
“ชัช! ม..ไม่เอา”
บุ้งกี๋ร้องลั่นเมื่อรู้สึกถึงขอบกางเกงชั้นในที่กำลังโดนถกลงไปตามหลังกางเกงของเธอ มือสวยจับไปที่มือใหญ่ของเพื่อนสนิทเพื่อห้ามปราบ
คนตัวโตกว่ายังคงดื้อแพ่งไม่ยอมทำตามในสิ่งที่คนสวยขอ เขาดึงมันออกไปเร็วกว่าเดิม มือเล็กจึงเปลี่ยนมาบดบังส่วนกลางลำตัวของเธอไว้แทนในช่วงที่ชัชวาลลุกขึ้นไปค้นของบางอย่างที่ตู้ข้างเตียง
ชายหนุ่มตัวสูงกลับมาพร้อมกล่องถุงยางและขวดเจลสีใสในมือ เขาขยับตัวไปแทรกกลางระหว่างเรียวขางามทั้งสอง จับมือคู่สวยให้พ้นทางเพ่อที่จะได้มองเห็นความงามตรงหน้าได้ชัดเจน
เสียงหอบหายใจของบุ้งกี๋ดังถี่ขึ้นเพราะความตื่นเต้น ไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะรู้สึกอย่างไร ในหัวสมองมันว่างเปล่าไปหมด แต่แล้วเสียงครางก็หลุดออกมาจากปากอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงความชื้นแฉะที่กำลังสัมผัสอยู่ตรงกลางลำตัว
ท่อนแขนแข็งแรงจับเรียวขาของเพื่อนคนสวยไว้แน่นไม่ให้ดิ้นหนีสิ่งที่เขาตั้งใจทำให้ ในส่วนของบุ้งกี๋เมื่อไร้ซึ่งหนทางหนี เธอจึงเลือกที่จะหาอะไรบางอย่างมาคว้าเอาไว้ ในตอนแรกเล็บสีชมพูจิกลงบนผ้าปูเตียงจนแทบเกร็ง แต่แล้วเมื่อมองดูมือตัวเองอีกทีมันกลับขยุ้มลงบนกลุ่มผมสีบลอนด์สว่างของชายหนุ่มซะอย่างนั้น
“มึง.. พร้อมยัง” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นมาเรียบ ๆ แต่ก็ไม่รอฟังคำตอบเหมือนทุกครั้ง จัดการขยับตัวเองเตรียมความพร้อมเสร็จสรรพ “ถ้าเจ็บ.. ถ้ามึงไม่ไหวก็บอกกูนะ”
คนสวยแทบมุดหน้าลงบนหมอนกับคำพูดที่ได้ยิน บุ้งกี๋หลับตาลงยามที่คนตัวโตเริ่มไสกายเข้าหา เสียงเล็กแผดร้องออกมาบ่งบอกถึงความเจ็บร้าวแม้ว่าก่อนหน้านี้ชัชวาลจะเตรียมความพร้อมให้แล้วก็ตาม แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับของจริงที่ได้สัมผัส
นิ้วเรียวจิกเล็บลงบนแผ่นหลัง กอดคอคนตัวใหญ่กว่าไว้แน่นเป็นที่ยึดเหนี่ยว หยดน้ำสีใสที่ไหลออกมาเพราะความเจ็บโดนชัชวาลใช้ริมฝีปากจูบซับมันไปจนเหือดแห้ง ชายหนุ่มเริ่มขยับกายในจังหวะเนิบนาบที่เรียกเสียงร้องครางให้กับคนโดนกระทำได้
“กูไปช้า ๆ นะ ถ้ามึ--” ชัชวาลยังกล่าวไม่จบ ริมฝีปากบางก็ช่วงชิงคำพูดไปเสียแล้ว บุ้งกี๋รุกจูบกลับคนตัวโตกว่าดูบ้าง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้จูบเก่งจนถึงขั้นช่ำชองก็ตาม แต่ชัชวาลก็พอใจที่ได้รับมัน
ทั้งสองบดเบียดกายเข้าหากันในจังหวะที่รุนแรงมากขึ้น ในทีแรกชัชวาลก็ตั้งใจว่าเขาจะปล่อยให้มันเป็นไปเรื่อย ๆ ไม่เร่งรีบ แต่เมื่อได้ยินคำขอของบุ้งกี๋ที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะมีสติดีอยู่หรือเปล่าตอนที่พูดออกมา ชัชวาลก็ไสกายหนักหน่วงขึ้นตามคำขอเสียจนต้องผลัดเปลี่ยนถุงยางไปถึงสองรอบด้วยกัน
เมื่อมาถึงรอบที่สามคนตัวเล็กเริ่มมีอาการอ่อนล้าเต็มทีหลังเสร็จกิจ ชัชวาลเองก็ไม่ต่างกัน เขาประคองกอดคนตัวเล็กกว่าไว้จนหลับสนิท แล้วจึงลุกขึ้นไปยังห้องน้ำตระเตรียมอุปกรณ์มาเพื่อชำระล้างร่างกายให้คนที่ผล็อยหลับไป แม้ว่าเจ้าตัวจะร้องอย่างขัดใจเมื่อโดนผ้าหมาด ๆ เช็ดไปตามผิวกายก็ตาม
ตามไปอ่านต่อและติชมกันได้ที่จอยลดา #นัมจาชินกูcb นะคะ
